Nadat in 1963 in de strengste winter van de twintigste eeuw de ijsvogel- stand vrijwel geheel weggevaagd was, vroegen de auteurs zich af hoe het herstel in zijn werk zou gaan. Het opzoeken en volgen van broedplaatsen begon in het midden van de provincie Noord-Brabant. Daarna breidde het onderzoek zich al snel steeds verder uit en binnen enkele jaren werden behalve Noord-Brabant ook delen van Limburg en Gelderland, alsmede van de Belgische provincies Antwerpen en Limburg onderzocht. Er werden zoveel mogelijk broedplaatsen gezocht, waar vervolgens de broedvogels en de nestjongen geringd werden. Dit resulteerde in een grote hoeveelheid gegevens over broedplaatsen, paarvorming, reproductie, plaatstrouw en leeftijd. Uiteindelijk werden meer dan 250 broedgevallen onderzocht en meer dan 1.800 ijsvogels geringd.

Omdat veel inspanningen verricht werden om ook buiten de broedtijd ijsvogels te vangen, is ook veel informatie verzameld over verplaatsingen in najaar, winter en voorjaar. Doordat ook de bestanden van de ringcentrales in Nederland en België geanalyseerd werden, kon ook een beeld gevormd worden van het verplaatsingspatroon van zowel volwassen ijsvogels als van uitvliegende nestjongen.